www.almandera.fora.pl

Alexander Vane

Spojrzał. -Mówiłem, że jest tu niebezpiecznie to nie uwierzyłaś. -skwitował. -Jak dojdziemy do zamku to oczyścimy rany i będzie po bólu.

Vivien Effie Dream

- Dobrze - powiedziała i spojrzała w kierunku zamku.

Alexander Vane

-Cieszę się że to wilkopodobne coś Cię nie tknęło.

Vivien Effie Dream

Spojrzała na niego zdziwiona czyżby przez złość i swoje roztrzepanie coś ją ominęło? Zamyśliła się i przypomniała strzałę która obok niej przeleciała domyśliła się, że to wtedy Alex zabił to coś.
- Aha masz rację szczęście, że tam byłeś.

Alexander Vane

"Chyba dobrze, że trafiłem." -sprostował sobie w myśli. -Przeznaczenie mnie musiało sprowadzić. -uśmiechnął się.

Vivien Effie Dream

- Możliwie - powiedziała i zaśmiała się. - Hmm daleko jeszcze?

Alexander Vane

Przeszedł jeszcze parę metrów i oboje znaleźli się na małym brukowanym podeście przed ścianą pałacu. -Tajne przejście. -podszedł do ściany i spojrzał na nią dokładnie. Zauważył wgłębienie, odwracając się tyłem uderzył w to wgłębienie z łokcia i ściana przed nimi zaczęła się powoli rozsuwać. -Proszę. -uśmiechnął się szerzej.

Vivien Effie Dream

- Wow - mruknęła patrząc na jego poczynania. - Idziemy do Ciebie? - spytała spoglądając na chłopaka.

Alexander Vane

-Niech będzie do mnie. -wszedł w ciemność.

Vivien Effie Dream

- Tiaaa nie masz jakiegoś światła tutaj? - spytała chłopaka.

Alexander Vane

-Nie. Nie musisz widzieć nic. Najważniejsze że ja widzę. -odparł. -W miarę. -dodał cicho.

Vivien Effie Dream

- W miarę? Ale jak, przecież tu nie można nic widzieć - zaczęła marudzić.

Alexander Vane

-Ja jakoś widzę. -odparł spokojny.
(Pisz już w komnacie.)

Vespin Claudius Vane

Vespin siedział samotnie w dziczy. Wszystko się zmieniało. Siedział na kamieniu i rozmyślał, z zamkniętymi oczyma. Coś nie pozwalało mu się skupić. Tak, to ból po tym, jak żona zniknęła...

Alexander Vane

...wtem podszedł do niego Alex i położył mu dłoń na ramieniu. -Co tak siedzisz sam staruszku? -zapytał półżartem półserio.